Kuruş Etmeyen Gördüm Şiiri - Zeki Günay

Cebimizdeki neyse o ne çaldık ne de çırptık,
Bazı günler aç kaldık bazı gün elbise yırtık.
Kul kapısına kul olmadım kul olanlar gördüm,
Allahım fani dünyada kuruş etmeyen gördüm.

Ne parayı sevebildim ne de fani dünyayı ,
Çöllerde yalın ayak aramadım ki leyla’yı.
Ben insanım diyenlerde bulamadım sevdayı,
Allahım fani dünyada kuruş etmeyen gördüm.

Kime el uzattıysam hep menfaat aradılar,
Para mülk var mı diye cüzdanımı yokladılar.
İnsana doğruyu söyledim hep karaladılar,
Allahım fani dünyada kuruş etmeyen gördüm.

Ailemden akrabamdan uzaklarda yaşadım,
Devletime el uzattım mahkemede taşlandım.
Fitne gıybet dedikodu iftirada haşlandım,
Allahım fani dünyada kuruş etmeyen gördüm.

İnsana seni anlattım selam sabahı kesti,
Yüzümü nereye dönsem hep acı çekti.
Sırtını dönenler rüzgar gibi her yandan esti,
Allahım fani dünyada kuruş etmeyen gördüm.

Kulun kanunu tuttular, şeriatı attılar,
Dünyada saltanat kurdular cenneti sattılar.
Doğruyu söyledim diye işkenceler yaptılar,
Allahım fani dünyada kuruş etmeyen gördüm.

Allah diyenler deli şeytan diyenler akıllı,
Sakalsız mümin oldu dediler kafir sakallı.
Fakir yetim öksüz boş parası olan makamlı,
Allahım fani dünyada kuruş etmeyen gördüm.

Din devletten ayrılınca insanlar kafir oldu,
Her gelen fetva verince alimler şeyhler doldu.
Unuttum söylemeyi köy eşeğine ne oldu,
Allahım fani dünyada kuruş etmeyen gördüm.

Dediler çok konuşma atarız seni zindana,
Bakın şu konuşanda ki merhamete vicdana.
Sen beni koyun mu sandın ahırımda ki dana,
Allahım fani dünyada kuruş etmeyen gördüm.

Kul Zeki Allaha eğilir kula boyun bükmez,
Kâfirlerin ellerini eteklerini öpmez.
Etrafı duvar çevrili o kiliseye gitmez,
Allahım fani dünyada kuruş etmeyen gördüm.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY