Kurukafada Tünemiş Bir Bilinç Olurdun

Kendi kendine bir mezar başı sohbeti gibi
Kendime sordum ve yanıtladım seni
Üzerine bir ton laf söyledim ıvır zıvır ussallığımla

Kılığımı değiştirdim yanı başında
Düşüncelerimin gece yarılarına kadar
Çetrefil savlara alnımı dayadım

Seni sorgularken sorularımı sus pus ettim
Yarısını laf kalabalığına getirdim
Ayrımına varsaydın gizlerimin
Sürdürmek istemezdin bana ait yaşamı
Kurukafada tünemiş bir bilinç olurdun
Kabul edilmiş sıradan bir ölüm olurdun
Bildik olurdu her şey, çırılçıplak kalırdın
Ortasında kalırdın
Bakakalırdın