Kurudu Gül Dalım Şiiri - Behçet Bilgiç

Çöktü şu gönlüme hazan mevsimi
Kurudu gül dalım soldu yaprağım
Ayaz gecelerde buldum kendimi
Kalmadı sevdalar sarayım kimi
Dumanlı dumanlı şu gönül dağım

Şu gönül hicranla ahu zar eder
Bitmez yüreğimde gam ile keder
Boşa eylemişim ömrümü heder
Gelmez geri gelmez yar gençlik çağım

Kalmadı dost eli neyi tutayım
Nasıl şu gönlümü ben avutayım
Dokunmayın bana gayet hastayım
Gazel oldu çoktan şu gönül bağım

Sevda hasretiyle ben yana yana
Çekerek özlemi geldim bu ana
Elemim boş geçen bunca zamana
Sanırım ki artık bu son durağım

Ötmez oldu artık gönül bülbülüm
Ne fark eder artık gelse de ölüm
Olmaz mı sevda sız yar bana zülüm
Tütmez yar sevda sız, tütmez ocağım

Bitmez kul Behçet in derdi kederi
Sevda sız nedir ki dünya ederi
Aynı güzergâhta ileri geri
İnleyip duran bir, garip uşağım