Kuru kütük Şiiri - Necdet Yağan

Hiçbir zaman
Bir ağacım olmadı
Hiçbir ağaçlada
Bir şeyler paylaşmadım
Devamlı olarak
Ne gövdesine yaslandığım
Ne gölgesine sığındığım
Nede duygularıma şahit yaptığım
Bir ağaçta olmadı
Ama artık var olmayan
Bir ağaçtan utanıyorum
Ondan geriye kalan
Bahçemin köşesinde
Toprağa çakılmış gibi duran
Kütüğe bakamıyorum
Nasıl bir gafletti bilemiyorum
Onu hiç tanımadan kestim
Aslında ne meyvesinden yedim
Nede gölgesinde serinledim
Ama büyük bir hata olduğunu da
Çok sonra anlayabildim
Yılarca yaşadığı bahçeyi
Kuru bir kütük kalsa da
Yine de terk etmedi
Bense ne o bahçede
Nede o bahçedeki evde
Hiç mutlu olmadım
Hiç huzurla yaşamadım
Bir aile olarak geldiğim bu evde
Dağıldım parçalandım
Satılık ettim artık gidiyorum
O ağacın da arkamdan
Beni kestin ama bitiremedin
Bir kuru kütük kalsamda
Ben hala buradayım
Dediğini sanki duyuyorum
Gittiğin yerde
Bir daha ağaç kesme
Daha beter olursun
Dediğini de hissediyorum

www.necdetyagan.com