Kuru Dalın Kırıldığıdır... Şiiri - Hasan ...

Nereye gidiyorsun? hakikat şaraptadır…

Sen susunca durulur
uzuvlarımın karı
Usulca kayar gider kağıt gemiler
dökülür kınası nehre iskemleden
Nehir ki kabaran bir öfkedir şimdi
Anılarımda eriyen

Saçlarımın ağ(layan) tarafına yas(lanarak) düştü…
derhede vurulduğunda avuçlarım
Beynim kırışınca rüzgarda
kaşır zahmetsiz elleriyle nasırı
Sütlügen acısı beyaz anılar yazar sabah çıkmazında
Üzülünce seslenir gerilerden bağ bozumu sulara
Döne döne içirir ağu dökülen baranların oğlunu

İlk gözlerin gelirdi gönlüme meyilli
Çevirince başımı; çatık kaşın eve koşardı sonra
dudaklarından cesaret alınca şuursuz eşikten
Oyulmuş yanaklarına merdiven dayanınca
Gamzesi havenge asılırdı (y) üzümün

Seni ılgın kılan benim nefesimdi aşk
Seni emzirdim keşişlerin göğsünde
Sessiz üşür şimdi serçe kurt yuvasında
Ölürse anca çözülür belki bu samanlık günahlar
Kalırsa külüne yeniden kına yakar mı anısı?
Çatlatır mı yüreğini yoksa, kendine koşan tayım?

quo vadis? İn vino veritas…