Kuru Bir Yaprak Gibi Şiiri - Ayhan Çoban ...

Bir kış günü tanıştık, bahara erdim sandım.
Mutluluk özlemi ile inat ettim, dayandım.

Sen nasıl bir insandın, bak hala çözemedim.
Boş bir sayfa gibiydin; tek şekil çizemedim.

Bir kavganın içindeydin, didiştin durdun;
Sen duygu yoksunuydun, sevmeyi bilmiyordun.

Geçiyor bir gün daha asırlar kadar uzun,
Gözlerini kapatmış, yatıyorsun upuzun.

Yüreğim kan ağlıyor, perişan ediyorsun.
Koca bir çınar gibi devrilip, gidiyorsun.

Sen benim gönlümdeki güllerimi soldurdun;
Kupkuru bir dal gibi bırakıp, gidiyorsun...

Hani günler, geceler, dilimdeki sevdalar?
Satırlara sığmayan, şiirlerim ne oldu?

Hani fırçam, tualim, kırmızı, mavi boyam?
Hani gönlüm seher yeliydi, daldan dala konardı?

Sen benim gönlümdeki güllerimi yoldurdun;
Kuru bir yaprak gibi bırakıp, gidiyorsun...

Sonradan anladım ki, sen başka bir yoldaydın,
Bense başka bir yolda, geldik ve geçtik.

Karşılaşmadık bile...

(Antalya, 2001)