Her mevsimde yüreğimin sesi ve çarpışı aynıdır.
Kar beyaz giyinirdi üşüdüğü zamanlarda
Ve sen uzakta, soğuğa teslim, yoksul çocuk
Karnın aç, üşürdün yalnızlığın kollarında
Minik parmakların ceplerinde, buzdan ok
Güneşi beklerdin, öylesine masum!..
Tıpkı kimsenin bakmadığı yapraksız,çiçeksiz
kuru bir kış ağacı gibiydin, görmezden gelinen!..
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta