Kuru Bir Çiçeği Konuştum

Ve kuru bir çiçeği konuştum en son
Belki; en sonda söylenmesi gerektiğinden,
Belki; son cümleyi söylemeyi bi türlü
Beceremeyişimden...

'Uzun bir aydı' dedin
'Çok ağır geçti,
Git git bitmeyen bir arpa boyu'
Ve geceye ve cehenneme ve kadına ilişkin
Bir kahve eşliğinde,
Karanlığı, sıcağı ve tatlı sohbeti
Öğrendim en son! ...
Seni sabaha kadar dinlerdim
Ney üflemeni, amerikayı, ahmeti.
Ve sıkıştırılmış bir muhabbetti en nihayet
Ve suskunluğu öğrendim en son! ...

'Başkaları için okuyorum' demiştim.
'Cennet papağanımı başkaları için besliyorum
Başkaları için en az yaptığım şey
Müzik dinlemek.
Sonunda: vermekse paylaşmak,
Paylaşmanın canı cehenneme diyordum...'
Ve kuru bir çiçeği konuştum en son...

Az evvel Selim Abi öldü.
Ben, seni düşünmeye hazırlanıyordum az evvel.
Çekti gitti, gidip gömdük.
Ve 'vay anasını' dedik hep bir ağızdan
Ve ben düşündüm neyi düşündüğümü bilmeden
Seni düşünemedim, Ankarayı düşünemedim, üzgünüm.
Ve kuru bir çiçeği konuştum en son...

Sayende; - öylesine yazıyordum- çok zaman sonra
Pek eskisi gibi değil... ama olsun.
Yazdıkça; bu -Benim- diyor
Sonra çöp kovamı dolduruyordum.
Çöp kovası benimle doluyordu
Ve ben en son çöp kovası oluyordum...
Ve kuru bir çiçeği konuştum en son...

Dişlerimin dördünü kaybetmiştim görüşmeyeli.
Düşlerim, dişlerime dönmesin diye
Polyanna'yı nasıl orospu ettiğimi,
Paranın son zamanlar
Ne kötü bir efendi olduğunu anlattım sana,
Ruhumdaki kırbaç izlerini göstermeden.
Ki bakmıyordun...
Ve kuru bir çiçeği konuştum en son...

'Bunaldım' dedim.
Çıkmaz sokaklarım artıyordu gitgide.
Bitiş noktasını bulamıyordum labirentin.
Zil çaldığında, salyam akmasın istiyordum.
Hayatın bedeli, sesler ve renkler olmamalıydı.
Ben, telvesini yalayan değil
Kahveyi içen çocuk olmak istiyordum...
Ve kuru bir çiçeği konuştum en son...

Ben hiç kimsenin hatıra defteri olamadım
Belki, defterlerde birkaç sayfa.
Ben, hiç kimsenin romanı olamadım
Doğru dürüst kurulmuş biriki cümle belki.
Ben hiç kimsenin çiçek bahçesi olamadım
Bir avuç toprak, bir avuç su belki...
Ve ben; sonunda kuru bir çiçek oldum,
'Bütün çiçekler kahrolsun' dedim,
Uyandım,
Kahroldum! ...

Ve kuru bir çiçeği konuştum en son! ...
Belki; en sonda söylenmesi gerektiğinden
Belki: son cümleyi söylemeyi bir türlü...

Beceremeyişimden! ...
(26/12/1997)