Eskisi kadar aydınlatmıyor bak, güneş,
Kayaların dibi yosun tutmuş,
Göğe bakar olmuş ana, bacı, kardeş…
Analar çocuklarını emzirmeden uyutmuş…
Bulutların ötesinde kalmış gözlerin,
Parmak uçların sararıp solmuş…
Gizlenmiş vadilerde ayak izlerin,
Ne de acıymış düşüme giren sözlerin…
Dolaşırken parıltılı caddelerde,
Birden karşıma çıktı hayalin…
Öpesim geldi hayalini bir hamlede,
Fakat kayboluverdi birden ellerin…
Uzak düşmüş ağaçtan gölgesi,
Kör bakıyor mum kendi dibine…
İs bağlamış kalbinin her bölgesi,
Yeter artık,sarılın kurtuluşun ipine!
Kayıt Tarihi : 10.12.2016 21:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!