Kurtuluş Şiiri - Yaşar Karaman

Demir parmaklıkları örümcek sarmış düşünürüm
Onulmaz yaradır yaşamım, ayağımda paslı pranga
Ben hala haçlı gemilerinde forsa
Ya da küf kokan Bizans sokaklarında
Varlığım sürgündedir.

Bir sabah Odeseus yüreğiyle uyandım
O azgın denizlerde bir köhne gemi
Karanlık ufuklarda yıldızımı ararken
Bu kez de sirenler baştan çıkardı beni.

Yıllar yılı gönlüme özlemleri yüklerken
Yağmur muydu bir sabah serinleten içimi
Belki de bir rüzgardı, fısıldayan hanidir
Bir kutsal şarkı gibi adını hürriyetin
Kurtuluş şu duvarın arkasında gibidir.