Hiç yokken var olan evren bir de ben
Sürekli ağlarken gülmeyi öğrenen
Kendisinden kaçarken
Şimdi sevinçlerini hüzünlerini
Kendisiyle paylaşan
Kendisini sevmezken
Artık derinliklerde
Seni seviyorum diye haykıran sesleri duyan
Bedenin sahibi yine ben
Sevemezken sevmeyi öğrenen
Gözyaşlarını sadece senin için döken
Bir balık misali karada çırpınırken
Denizin mavi sularına bırakılarak hayat bulan
Uzaklarda değil çok yakınında hisseden ben
Hayır hayır beni ben eden sensin sen!
Kayıt Tarihi : 2.6.2006 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!