Neden konuşmuyorsun diyorlar bana,
Bir melek, bir şeytanla nasıl konuşulur ki?
Güya, güvenmiyorlarmış bana,
Sanki çok umrumdaydı dünya.
Artık, başımı alıp gitmek geliyor içimden,
Bıktım artık banal muhabbetlerinden,
Yaşayacağım, şu üç günlük dünyada,
Kurtulmak istiyorum artık zilletlerinden.
Ben konuşmasam da, gözlerim konuşuyor ,
Onu bunu çekiştirmek ise içimden gelmiyor,
Nasıl olsa, hiçbir dostluk bir ömür sürmüyor ,
Hem şeytan hem melek, birlikte hiç çekilmiyor.
Şimdi oturup bir hesap yapmam lazım,
Kimine okutup,kimine saymam lazım,
İçimi sıkan bu ruh halinden,
Bir an önce, acilen kurtulmam lazım.
Kayıt Tarihi : 29.12.2017 21:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!