Kurtul Kırşehir Şiiri - Mustafa Alaybeyoğlu

Yıllar öncesiydi,belki de bir hasret gecesiydi
Ne methiyeler yapmıştım sana,sana değil belki de anlayana.
Kurtul Kırşehir gidiyorum,hemde tam bağrından
Kurtul Kırşehir gidiyorum,
Kındamından,bağbaşından,dinekbağından.

Azrail’le oturup konuştuğum yer sen olmayacaksın
Son toprağı serptiklerimde üstüme sen konmayacaksın,
Ne kışını, ne karını mezarıma koyamayacaksın
Baharınla,yazınla seni sana bıraktım
Kurtul Kırşehir artık mevsimlerimde yaşatılmayacaksın.

Seceremi aldım koluma,bırakmadım sana
Eğer site etse bile atalarım bana
Sevin Kırşehir,Torunların mahşerde yok de onlara.
Ne atlayayım bağına, ne aynam düşsün gazeline
Kurtul Kırşehir sazında,sözünde,kadehinde yok de onlara.

Gençlik bir ilham,kah deli,kah ezeli
Peşinde koştuğum nice güzeli,
Yazmasan dahi bana; hani kızsamda sana,
Kurtul Kırşehir gidiyorum artık ebedi
Al yeşil bağında,çok olan güzellerin ile an beni.

Kaman’ın,Mucur’un, Çiçekdağ’ın
Kızılırmak kanın,kılıçözü damarın kalbin
Ne halde bıraksamda
Aksın kalbine kanın
Anarsın attığım kulaçları,Kurtul Kırşehir.

Dostlar alınıp sitem etmesinler
İsimler büyüktür, kağıda kaleme sığmazlar.
Kurtul dediğime kahır sanıp küsmesinler.
Hani derler ya;
Sevdiği deriyi yere vurur kasap,
Ben değilim ne bir kasap,ne de sizler post.

Dostlar oldukça bana dost,
Ben onları sırtıma sarar,
Sararım da ısınırım anılarında.
Çok görme ne olur bana Kırşehir,
Kurtuldun işte
Dostlarımla ısınmamaı çok görüyorsan
Soyundum gidiyorum işte,
Kurtul Kırşehir kurtul.

24.02.1998