Kurtarın Dünyâyı Şiiri - Hikmet Onaç

Güzelim dünyâmız katledilmekte,
Bak,can çekişiyor,her an ölmekte.
Canlı türlerimiz,hep tükenmekte,
Sıra,insanlara gelip duruyor.

Kimyâsal bombalar,parfümler başta,
Kurumuş Afrika,açlar savaşta,
Hastâneler dolu figan,her yaşta.
İnsanlar,kanserden ölüp duruyor.

Soluduğum hava,karbonmonoksit
Su,kolibasili,bulutlar asit,
Zehir soluyorum,kanımda toksit,
Doktorlar gerçeği bilip duruyor.

Gıdâlar hormonlu,oksijen bitmiş,
Yakılmış ormanlar,dumanı tütmüş,
Bir zaman dağlarda keklikler ötmüş,
Yeşil sahâlarım solup duruyor.

Tükendimi çâre,yokmudur şıklar,
Nerede büyükler,hani âşıklar?
Hayâtı bitiren kozmik ışıklar,
Ozon tabakasını delip duruyor.

Dünyâ ölüyor,bak,denge bozulmuş.
Kara deliklere mezar kazılmış,
Felâket yakındır,levh-e yazılmış.
Hikmet'im,gözlerim dolup duruyor.