Konuşmalar yükseliyor dengeli dengesiz
İnsanlar birbirlerine küskün çaresiz
Zaman hiç iyiye gitmiyor nedenli nedensiz
Şaşkınlık ortada, çıkarlar ayakta habersiz
Vuruyorlar sağdan, soldan, imandan insanı
Bir kahvede konuşuyor üç beş kişi
Bir evde sohbet ediyor birkaç aile
Bir dernekte kulaklar seminer verende
Bir parti toplantısı vaatleri hep geleceğe
İş adamları hesaplar kitaplar peşinde
Askerler düşünüyor ne olabilir gerçekte
Gözlerdeki ateş sönük bakışlar içinde
Kulaklar aynı sözleri duyma gevezeliğinde
Ve insan, insanlar yaşamın telaşları içinde
Bize bir kurtarıcı lazım
Diye ses yükselir hepsinin özünde
Kurtarıcı gelsin baksın düğümlere
Çözsün bütün düğümleri çare bize
Söylenenleri şaşkınlık içinde
Düşündüm karışık düşüncelerle
Hangi kurtarıcı tek başına iş peşinde?
Hangi toplum sokmamış elini ateş içine?
Ateşe atılmadan kurtulmak var mı özde?
Kurtarıcıları kurtarıcı yapan insan değil mi?
Onların peşinden ateşe gidenler insan değil mi?
Bakın geçmişteki kurtuluşların özlerine
Binlerce insan can verdi, kan verdi özgürlüğe
İşlerinden, aşlarından, ailelerinden ayrılarak hem de
Yürüdüler kurtulmak için özgürlüğe hep birliğe
Kurtulunca kurtarıcılar çıkmadı mı işin sahipliğine?
Halklar yürümeseydi kurtulmak için ateşin içine
Kurtuluşlar olabilir miydi kavgaların özünde?
İnsan, insanlığa kurban olmadıkça neye yarar?
İnsan çıkarlarından özgürlüğe uçmadıkça neye yarar?
İşte tarihler, bakın tarihlerdeki özgürlük yürüşlerine
Resuller, liderler, kahramanlar mı yürümüş tek başına?
Yürümemişler mi bütün insanlar birlikte özgürlüğe inançla?
Gerçeklerle, gerçekçi düşünelim bir kere
Birlikte yürüyenler mi kurtarıcı, yürütenler mi?
Birlikte yürüyenler mi kahraman, yürütenler mi?
Gerçeklerle, gerçekçi düşünelim bir kere
Ne diyoruz dinleyelim sözlerin özünde?
“Böyle olmayacak durumlar gidiyor kötüye
Herkes birbirinin kuyusunu kazıyor bencilce
Adam olamayız biz işler böyle sürüp giderse
Gelsin kurtarıcı kurtarsın bizi, yok başka çare”
Oh ne ala değil mi? Bakın şu düşünceye
Bizde iş yok kurtarıcı gelsin kurtarsın bize ne?
Bizim işimiz var, vaktimiz yok mücadeleye
Enayi miyiz niye atalım kendimizi tehlikelere?
Kurtarıcılar gelsin atılsın bizim için tehlikelere
Biz yan gelip yatalım şöyle makamı kebir keyfe
Gerçek bu değil mi beyler, söyleyin hele?
Herkes birbirine bakıyor, öne çıksın diye
Bu düşünceyle kurtarıcılar gelse olur mu çare?
Kurtarıcıları öne çıkarırız biz döneriz geriye
Kurtuluş, bilgimiz, bilincimiz, kalbimizde
Kendimizi atacağımız özgürlük ateşi içinde
Beklemek boşuna kurtarıcıları çaresizlikte
Çareler, kurtarıcılar, kendi özverilerimizde
01.04.2008 - Adana
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 1.4.2008 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tarihten örnek “Kavmini kurtuluşa yürüten Musa nihayet bir beldeye geldi. İleriyi göstererek kavmine, - İşte size vaat edilen topraklar. Size orada özgürlük vardır. dedi, Kavmi Musa’ya - Ya Musa orada güçlü kuvvetli bir topluluk vardır. Orada bizim için tehlike vardır. Biz oraya gidemeyiz. Önce sen git. Bizim için savaş. Orayı bizim için emin kıl” Sanki bizim durumumuzda da aynı mantık var değil mi? Bir kurtarıcı gelsin, bizim için savaşsın. Özgürlüklerimizi alanları yerle yeksan etsin. Ya biz? Ne yapacağız?
bir düşünelim, kendi yaşam alanımız içinde dahi çevremizdekilerin bizim istediğimiz gibi olmasını istiyoruz ama hernesne hercanlı kendine has özelliklere sahiptir. onları değiştirmeye çalışmaksa en büyük hataserbest bırakmalı aslında çünki hangi yönden giderseniz gidin gerçek tektir ve bütün yollar oraya çıkar.ya yok olur ya varırsınız, bu da gittiğiniz yolun doğruluğu ile orantılıdır
saygılar üstadıma
Herkes birbirine bakıyor, öne çıksın diye
Bu düşünceyle kurtarıcılar gelse olur mu çare?
Kurtarıcıları öne çıkarırız biz döneriz geriye
çok güzeldi üstadım kutluyorum emeğinizi. saygı ve selamlarımla
TÜM YORUMLAR (36)