Kurtaramadım Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Ne zaman sela duysam
Gözyaşım dökülür minareden.
Ne zaman sela okunsa
Canım gidiyor canımdan.
Bizim sokağa bakıyorum
Almışlar tabutumu taşıyorlar.
Ben arkalarından bağıyorum
Beni yine unuttunuz diye.
Bir türlü sesimi duyuramıyorum.
Ya ben ahrazım
Ya onlar sağır.
Bizim evin sokağı
Caminin çıkmaz sokağı.
Bu sokak
Sanki benim tabutum.
Oysaki oğlum
Bu sokakta büyüdü.
Bu sokakta
Salçalı ekmek istedi,
Su istedi.
Bu sokakta oynadı.
Ve sesi geliyor hâlâ
Anne beni hayat dövüyor
Kurtar der gibi.
Kurtaramadım...