Kurtar Rabbim Acilen Beni Nefsin Zulmünden!

KURTAR RABBİM ACİLEN BENİ NEFSİN ZULMÜNDEN!

Ne bozalar pişirdi onca sene ensemde
Vazgeçmedi bir kere yenilsem de yensem de
Onda tavır aynıdır kabarsam da sinsem de
Kurtar Rabbim acilen beni nefsin zulmünden!

Üzer beni her daim tabi olup ellere
Yaptırdığı yanlışlar destan olur dillere
Onurumla oynayıp duçar kılar züllere
Kurtar Rabbim acilen beni nefsin zulmünden!

Zannedersem o benim çıldırmamı istiyor
Dostuma düşman derken düşmanıma dost diyor
Kızdığımı görünce tavrım hüsn-ü kast diyor
Kurtar Rabbim acilen beni nefsin zulmünden!

Kurtarınca paçamı yapışıyor yakama
Oradan da düşürsem kambur olur arkama
Bulamadım bir çare kemal için şu hama
Kurtar Rabbim acilen beni nefsin zulmünden!

Sevdalıyken dünyaya ahiret’e bigâne
Yanlışını söylersem başlar feryat figana
Şu ahmağın halleri eder beni divane
Kurtar Rabbim acilen beni nefsin zulmünden!

Ben kederden ağlarken o atıyor kahkaha
Yaptığından utanıp sıvanmıyor ah, vah’a
Uzun sözün kısası; ekler gafı hep gaf’a
Kurtar rabbim acilen beni nefsin zulmünden!

Eksilerde seyreder bönlüğünün kertesi
Bu hususta zannımca yolda koyar herkesi
Yapmış gibi beynimi hamakatın merkezi
Kurtar Rabbim acilen beni nefsin zulmünden!

Bu ne biçin arkadaş ve ne menem haldaştır?
Çünkü yolu hep yokuş ve içi de ful taştır
Ve de sınav işinde ne belalı yoldaştır
Kurtar Rabbim acilen beni nefsin zulmünden!

Yarım asrı geçkindir takıp bana yuları
Arşınlattı cebirle Hakka uymaz yolları
Yetmedi muhip kıldı yol şaşkını kulları
Kurtar Rabbim acilen beni nefsin zulmünden!

Görüyorsun kulunun yürek yakan halini
Senden iyi bilen yok şu halin mealini
Sana ettim havale o namerdin hallini
Kurtar Rabbim acilen beni nefsin zulmünden!

Cihat ŞAHİN
17.11.2010-İZMİR