Kurtar Kendini Şiiri - Şevki Çiftçi

KURTAR KENDİNİ

Bir lüleli saça, bir kara kaşa,
Ben kandım sen kanma kurtar kendini.
Leyla denen göz elâ, kalbi taşa,
Ben yandım sen yanma kurtar kendini.

Malâniyatı bırak gel sen Hu de,
Neden verdi sana hayatı Hüda,
Yıllar geçti ömür bitti beyhude,
Ben kandım sen kanma kurtar kendini.

Derler ki bu dünya bir oyalanma,
Gel de fani rengine boyalanma,
Azrail gelir birgün dayılanma,
Ben kandım sen kanma kurtar kendini.

Şu yalan dünyada bir varız, bir yok,
Her insan bir yolcudur kurtuluş yok,
Boşa geçirme sakın çok vakit yok,
Ben kandım sen kanma kurtar kendini.

Şevki Çiftçi