Kurşun Yarasıymış Şiiri - Tugay Karabulut

Sessizce,içimden çıkan çığlıklara,canım yanıyor.
Acım büyükmüş,yaralarım kapanmıyor.
Bir insanın gözlerin den,kan akarmı,diye sormayın.
Evet akıyor,ben buna şahit oldum inanın.

Gözlerim den,kan akmaya başlayınca,korktum.
Kör olduğumu sandım,fakat yanılmışım.
Akan kanlar,meğerse,kurşun yarasıymış.
Sonra,yıkılan bir ben kaldım ortada,duygularına yenik düşmüş.

Yorgun olduğumu,kalbime söyledim,anlamadı.
Daha çok sev dedi ve sevdim,ama,olmadı.
Sevgim ağır geldi sanırım,sonrasını hatırlamıyorum.
Tek hatırladığım,o kazandı,ben ise,kaybettim...