Her şey tükenmez denilip, tükenen bir kalemle tanışmamla başladı.
O kadar sıradan bir karşılaşmaydı ki... Her zamanki gibi işe geç kaldığım için merdivenlerden koşarken, elinde kitapları olan bir kızla çarpıştım.
Kitaplar ve kalemler etrafa saçıldı. Hemen özür dileyip kalemleri toplayıp kıza verdim. "Önemli değil," dedi, oradan ayrıldı.
Tam o sırada, köşede parlayan o kalemi gördüm.
Eğilip elime aldım ve ardından sokaklarda kızı aradım, ama ne kız ne de ondan bir iz vardı.
Kalemi yavaşça cebime koydum ve evin yolunu tuttum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta