aldım bugun elime babadan kalma silahi
sana son mektubumu yazarken evimde
masamda rakım beyaz peynirim
göz yaşlarim düşüyor gözlerimden
bembeyaz kağita yine seni yaziyor
tamam vakti geldi artık gitmenin
ne senle yaşadım hayati nede sensiz
bastım silahın tetiğine kan aktı kalbimde
karıştı gözyaşlarim yine bu kağıta
kimse sanmasın benim intahar ettiğimi
senin gittiğin gün
ölmüştüm ben zaten...
Kayıt Tarihi : 3.9.2014 10:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!