Kurşun acısı Şiiri - Nursal Arkadaş

Sırtımda silah kokusu
ve barut...
-dağda şafakları gözlemekten yorgun düşmüşüm
ayaklarım hiç bitmeyecek yolculuğun yorgunluğunda
gözlerim yıldızlara dikili...
aç bir çocuğun gözlerindeki çığlığa sarılmışım;
yüreğim hırçın bir dağ rüzgarı...
Sen, başucumda ağıtlar yakan esmer kadın
ninnilerini duyardım
ama
ağıtlara sağır kulaklarım-
-yollara çıkmıştır şimdi bahar rüzgarı
kuşlar güneşi söylüyorlardır-
hayır! özlediğim, kor ateşten bakışlar
ve çok uzaklarda kalan gülüşler
kurşun acısına dadanmışım
ellerim toprağın sırtında
kendime mezarlar kazmışım