Kurşun Şiiri - İsa Yılmaz

aşkın kol gezdiği sokaklarda
cinayet çığlıkları kopuyor

insan sevdiğini öldürdükten sonra
en çok o zaman seviyor

nefretin son yerinde
aşkın perdesi aralanıyor

şimdi yalnız yürümek zorundasın
sol yanın kan kokuyor

tüm kurşunlar çıksa bile silahtan
onun hayali öylece duruyor

acıyan ve kanayan gözlerin
uzaktan çok uzaktan geçmişe bakıyor

dili lal mutluluğun
seninle konuşmuyor...

22.09.12