Mesken oldu dağlar.
Karanlığı yarmak için...
yaya düştü yollara...
Aydınlığa varmak için...
tek kurşun kalmıştı.
Düşünmüştü O an,
terk etmedi sevdayı...
kurşun hesabına...
Sanki bir masaldı.
kendisi yaşıyordu / sevdayı..
Payına düşeni yapmak,
Aydınlığa ışık olmaktı
Sevda uğruna,
düştü toprağa...
yol oldu toprak,
Özgürlük uğruna! ..
01.02.2006
qaziantep
Kayıt Tarihi : 1.8.2009 21:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!