Kurşun Şiiri - Hatice Bilgin

Yaşam yorgun yılların ardından,
Özlenen sakin limandı...
Vuslata eremedi...
Burgaç gibi delip duran bakışları...
Ölüme götürecek yolun ilk taşı,
Koyulmuş yıllar önce...
Namludan fırlayan kurşun,
Dümdüz vardı üstüne...
Düzenli, durgun akan ırmak olan,
Hayatına kondu son nokta.
Dünya değildi, dikensiz gül bahçesi...
Dikenler acıttı,
Ana, bacı,kardeş, eş yüreklerini...
Kalan tek iz, tek ışıldı anılar...
Tüketilememiş,
Yıpranmamış...
Sevgiye direnen, bir an bile soğumayan,
Vatan, Bayrak tutkusu...
Kana kana yaşanmamış hayatını,
Sükunete kavuşturdu,
Şehitlik duygusu...