Kurşun Şiiri - Hatice Kelleli

Kurşun işlemeyen umudumu
Bir kurşun vurdu...
Artık umutsuz bir viraneyim bu şehirde
Hiç bir vadirede eğilmeyen boynumu
Kör bir kılıç kopardı
Artık hayattan kopmuş bir parçayım
Yaşamak çıktı lugatımdan
Canlılığa dair herşeyi terkettim çoktan
Ruhumun derinlikleri çöktü enkazı kaldı
Benliğim çalındı kimliksiz kaldı
Sevdiklerim terketti bu can yalnız kaldı
Cayır cayır yandı içim birtek külüm kaldı
Şimdi bomboş bir ceset sahibiyim
İçinde tek bir zerre olmayan
Ne bir duygu, ne bir mantık
Ne de bir his kaldı bende
Yaşama zorunlu, yaşamdan uzak
Hayatın içinde hayattan uzak
Acılara malik bir parçayım
Hayatın attığı bu çöp tenekesinde
Ne bir yol var çevrede
Ne de bir dönüş eskiye
Mecburiyetin çehresinde
Yapraksız kırık dökük bir ağacım
Yaşamın sonbahar mevsimin de...