Kurşun Şiiri - Muhammet Yasir Gödek

Bahtımın karasını andıran hür gözlerine hasretken
ben
Sırma saçlarının banu kokusunda rüyalarla
tutuşmuştum
ihtimallerinin en son zincirine de vurmuşken
gönlümü şimdilerde
Acımasızca katlettiğin ruhumdan geriye
kalanlarla hayata tutunuyorum
Bir avuç sis bulutunun içinde, kaç cephede yalnız
verdiğim savaşım
Kaç zafere ulaştığım diyarlarda buruk
tebessümlerle ben
Kaç düşmanın yurdundan çıktiğım canımla şimdi
kendi mahpushanemdeyim
Duvarların nemi mi desem ruhumdaki titrek
soğukluk
Yoksa ellerine hasret kalmiş ellerimden kopan
cevherler mi yüzümdeki solukluk
Belki yokluğunda yıllara hapsettiğim yarım bir
nefes
Belki de eksikliğini paylaştığım ciğerlerimde kalan
eksik bir soluk
Bambaşka dünyalarda verdiğim mücadelem ve
içimde büyüttüğüm bir yudum çocukluk
Çocukluğumun hatıralarına nakşettiğin varlıklar
aleminde bir garip yokluk
Başka ellerde aradiğın yitik umutlarla yok ettiğin
yutkunuşum
Belki de her anımsadığımda sol göğsümü
yoklayan mezalim bir kurşunsun