Kuşların Vaazı -istanbul

Kuşların vaazı var
Seslerinde kırık harflerin goncası.
Kurak akşama tüküren kediler
Sakatatlıyorlar çöplerini
İkindi kavgasında.
Sersem lambalar sokakların
Kendini aydınlatamayan bulutkara
Aşağıdan öksürüyorlar mavi.

Çöl dudakları dikilmiş köpekler
Gökyüzünü kemiriyorlar
Kemik niyetine.
Taze ıhlamur kokusu ağacından çalınmış
Kafelerin çirkin bardaklarında demleniyor.

Akşam diyelim önce
Siyah çarşafı çekmiş üstüne.
Modern tozları ışıklı binaların hemen önündeki sahilde
Kötürüm ağızlı insanlar öpüşmeyi bilmiyor.

Akşama yağacak yağmura
Çıplak sunacak kendini toprak.

Ezberini Koparmış bir balerin
Yokuş yukarı düşünüyor sahneye.
Kendini alkışlayan duvar modelleri
Çıkma saatini biletliyorlar
Yatmadıkları tabutlarını yakmak için.

Sıtmaya selam veren çocuklara
Karton bardaklarda yaşam sunanlar,
Gece yarasına varmadan
Kaçıyorlar yozlaştıkları mahşerden.

Sokaklar öyle kalabalık…
Kabadayılar sürüsü
Karabalıkların türküsü.

Bine bir verenlerin buluşmasında,
Bataklığın kabesine yol alan tüccarlar
Kötülüğe borç verenlerle dans ediyor.

Gün bitmeden günahlar çoğalır
Çuvalı dolar Tanrının.
Hesabını bilmeyen memurlar
Bir masa başında Uykulu içkili
Açık mektup yazarlar memlekete.

Diğer bir gün başlar
Öldürdüğün günün ardından.
Herkes her şeyi olmuş kabul eder.
Olacağına varan her şeyi
Değiştirmeye gücü yetmeyenler
Bir bir ölecekler her gün.

Vaazı bitirmek üzereyken kuşlar
Gözü moraran bir kadın
Gözü dönmüş adamını öldürüyor.