Ağıtlarda yakarmış insan
Gün gelir ağlarmış da
Şimdi sen olmadan yapamam ki
Yaşayamam ki
Artık gitmek düşüyor bana
Kendi kendimi terk ederek
Sel sel akan sevdasıyla çıktık yola
Başlar koyduk, gönüller verdik uğruna
Kaç fedakarlık harcadık biz yaşama
İstanbul alınacak yürüyün bugün
Yüzlerde inanmışlık, gözler ufukda
İşte yolun sonu
Gidenin gelmediği yere gidiyorum
Sevdiğimin yanına
İkimizin de çektiği bitecek artık
Gözyaşlarım sürgün edilecek
Tüm bedenim yorgun
Sen de mi küstün NECLA
Selamı sabahı kestin
Rüyalarımda bile yoksun artık
Ayrılık sana da mı zor geldi
Bir gecemdeki sen vardın
Onu da aldın elimden
Yüzümde işkence acısı gibi bir hal
Dilimde beğendiğim şarkılar
Yanımda dostlarımdan birkaç kişi
Ya hayalin aklımda
Ya da aklım hep hayalinde
Ağlamak istesem de ağlayamıyorum
Yılmadı her türlü güçlüğe karşı bu kudret
Ezdi düşmanı geçmişinde aldığı kuvvet
Onlar için İslam’ı yaymaktı tek zaruret
Sadece sana yakışır o şeref, şan ve şöhret
Almış başını giden bin çeşit sefalet
Henüz on yaşında bir çocuktum
Dayak yedim hocamdan, bayıldım
Ardından kaç defa ayıldım
Ağlayamadım bile ağlayamazdım
Gözyaşlarımı her zamanki gibi
İçime akıtmalıydım
Bir gün gelip
Kapıma dayanacak
Sevecek ya da
Sevmiş gibi görünecek
Dağılmışlığın her tanesini
Pişmanlığın en acısını
En sevdiği andı
Belki de mutluluklarının en büyüğü
Heveslerinin de en seçkiniydi o
Gecenin son karanlığında
Uykunun haşmetli tutsağından kurtulup
Açamadığı gözlerine ve
Gözlerinden akan
bir damla yaş olsaydım
dolsaydım kalbinin içine
sevda rüzgarına kapılıp
ummanlardan sana koşsaydım
sele verseydim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!