Kürşat Gülbil Şiirleri - Şair Kürşat Gülbil

Sebepsiz gidişlerin ruhumda derin yaralar bıraktı benim,
Zaman eriyip giderken bir bir
Kumbarada umutlarımı biriktiriyorum
Dönersen harcarsın diye...

Her gidişinde asabi bir adam bıraktın

Yaşadım yanıldım kaldı tecrübe,
Aşkın lisanında anlam bulmuşum.
Bade-i lebinden ah-û zar ile,
Bir kadeh içmiş sarhoş olmuşum.

Kalemle mürekkep yaz kalbe aşkı,

Akşam olur karanlık çöker inceden,
Sessizliğe bürünür bu koca şehir.
Mezemiz gamdır dert ile demlenen,
Her yudumda zevk verir bade-i zehir.

Bir gece uyandım yarım düşümden,

Ben benden gideli yıllar oldu,
Uğramaz oldu, demir atmaz oldu aşk denen gemiler
Kalbimin köhne limanına...

Güneş karanlık...
İçimi titreten soğuk rüzgarlar esiyor...

Seviyorum,ne olduğunu anlamadan,
Kalbime söz dinletemiyorum.
Anlatamıyorum, durduramıyorum, engel olamıyorum.
söyleyebileceğim en güzel kelimelerimi sana söylüyorum...
Kalbimin hissettiğini dilin bir bir anlatıyor.
Sonrası malum olan oluyor...

Dayanamadım, son demine geldi hayatım,
Sonunu bilemediğim bir yola çıkıyorum.
Yarenim derdim;dertle yoğurduğum kederim,
Namerdin karşısında mertim,
Hep mi acı çekmek,benim kaderim?

Dünya bu beter,kirli tozlu bir kiler
Gizli sırların vukû bulmasını bekler
Kimileri iyi, kimileri kötülük diler
En iyisi mi bunları boşver gitsin..!

Bir rüzgar eser ama açılmaz pencereler

Yarını olmayan yollara düştüm,
Ben giderim yollar gelir üstüme,
Bilmeden bir garip sevdaya düştüm,
Gönül bir nehir olur çağlar üstüme,

Ne mecnun olabildim, ne garip Ferhat,

Sev daha çok sev
Unut,vazgeç yeniden başla,
Bitir her şeyi dön başa...
Sanki kimsenin umurunda!

Geç olsun güç gelmesin mutluluk

Kaygısızım, Dünya yansın ama gelme!
Gelme ki, yaşamana bir umut kalsın.
Kahrolupta benliğini yerlere serme!
Serme ki yüzüne bakacak yüz kalsın.

Var el kapılarına unut beni gelme!