Kürşat Gülbil Şiirleri - Şair Kürşat Gülbil

Bir tebessüm belirdi yüzünde, güneş tepeden yüzüne doğarken,
Ardında yeni açan çiçeklerin kokularıyla beraber,
Ilık bir rüzgar vurdu yüzümüze, beraber geçirdiğimiz bir günün ardından...

Gidiyorsun; şimdi yüreğimden bir parça koparak...
Ayrılığın verebileceği en acı duygu kapladı birden bedenimi,

Neyleyim sensiz ben kışı baharı ,
Dört mevsim bıktı benim elimden
Neyleyim canansız sohbeti faslı,
Kaç aşık usandı benim dilimden.

Seraptır aşığın çölde gördüğü,

Bakamazsın hayata mutluysan negatif,
Zihninde var bir gerçek gerekmez tarif
Yaşamak gerek hayatta herşeye muhalif
Karanlıkta gerçeği görebilir misin?

Bir kısım insan gördüm, herşeye sahip mutsuz,

Gizemli sözlerimin anlamları manidar,
Yaşıyorsun sanma! Dünya bu fani dar,
Günahların birikir, yüzünde yok ar!
Kudret pınarında yıkansan da arınamazsın;
Dilin bal aksa dahi paklanamazsın...

Nasihat alır isen ruhuna gıda
Akla hidayet olur, fikrine cila
Nefsin illetidir bu büyük bela
Çırpınır ya yürek, elden ne gelir.

Hasta olsan ilaç yoktur yarana

Aşkla yanmak isteyene,
Mana için ilim lazım
Terk-i diyar eyleyene
Kalmak için sebeb lazım.

Olmaz aşkın yaşla işi,

Sebebim Var

Unutmak kolay bir çizgi çekip üstüne
Yaşanan her şeyi bırakarak
Peki ya hatırlamak ?

Unutmak Kolay ama Hatırlamak?
Unutmak kolay bir çizgi çekip üstüne yaşananların...
Peki hatırlamayı ne yapacağız?
Biliyorum her defasında unuttum seni...
Bugün yine hatırladım; derinden bakan kahve gözlerini...
Tebessümü eksik etmeyen mahsum yüzünü...

Belki bir gün çeker giderim yapayalnız,
Günahlarım olur yanımda sen olmazsın
İnanır sevgime düşersin bir gün peşime
Yalnızlık nedir anlar, beni artık bulamazsın

Gidiyorum, giderken bir kelime beklerdim,

Bir garip beşerin iki yol var önünde;
Serzeniş neye yarar, kullansana eseme!
Bir vakit can çekilir bürünürsün kefene,
Diren kötü nefsine ki kurtuluşa eresin...

Her nefsin sonu ölüm, dünya fanidir deme,