Kursağımda Kalıyorsun Şiiri - Melih Boran

sen derin bir nefes alıyorsun,
ta en uzaktan.
kalbinin oralarda
bir papatya tarlasına düşüveriyorum
öyle ferah ki
öyle temiz.
tek nefeste temizleniyor ciğerlerim.
alabildiğince özgür bir şehirdeyim,
alabildiğince aydınlık.
her pencerede bir papatya
her dilde bir türkü.
ama
o kadar kapalı kapı var ki kalbinde,
hangisine gitsem şaşırıyorum.
kapıların ardından yanık kokuları sızıyor.
ama bastıramıyor papatya kokusunu.
kapılara dokunsam parmaklarım yanar,
dokunmasam gözlerim.
sonra bir sel ki,
ne biçim.
alıp götürüyor benide yukarılara,
bir damlada düşüyorum gözlerinden.
sen gir içime,
saklan kalbimin ardına diyorum.
kalbimi sökmeden
dokunamasınlar sana diyorum.
saçlarını öperken,
derin bir nefesle çekiveriyorum içime.
kursağımda kalıyorsun.
içim tutsak kalıyor,
tüm papatyalar solgun,
tüm diller suskun,
çocuklarda biraz ağlamaklı.
hepsinin umudu sen iken,
kursağımda kalıyorsun.