Ben
Yüzyılın onda biri şair
Öksüz kelimelerin annesi
Ben
Soğuk kış gecelerinin müdavimi
Beyaz kar tanesi
Ben bir şehit çocuğuyum,
Ondan gözlerimdeki hüzün
Babamın görmediği oğluyum
Bir kez olsun gülmedi yüzüm
Annem, çok uzaklara gitti diyor
Anladım bildim tamam
Benden sana yar olmaz
Aynı tas aynı hamam
Benden sana yar olmaz
Sevdikçe kaçtın benden
Deprem olsa yüreğimde nafile
Ben ömrümü gözlerine adadım
Hayat bedel özlediğim menzile
Ben ömrümü gözlerine adadım
Gözlerin hayat, gözlerin pürneşe
Tükenmeyen yollarda
Ben seni arıyorum
Mazilerde yıllarda
Ben seni arıyorum
Sen ki dermansın derde
Saat kaç oldu bilmiyorum
Bakmaya mecalim yok
Sessizliğin gümbürtüsü
Sensizliğin
Hicranına karışıyor
Günün ilk ışıkları
Bin bir ümitle girdiğimiz bu kapıdan
Çıkıyoruz ümitlerimizi bırakıp
Gönlüm fırtına öncesi sessizliği yaşıyor
Damarlarımda bitmez med-cezir
Ve
Sabrım dorukta, taşıyor..
Bir cemre gibi
Düşüverdin yüreğime
Bahara döndü kışlar
Müjdecisiydi sevdanın
Masum gülüşler
Ve mahcup bakışlar
Bu bir ayrılık şiiridir
Bu bir ayrılık gaydası
Kiminin derdine ilaç
Kimine yok bir faydası
Bu yüreğin feryadıyla
Cümle alem inlesin
Öyle bir acıtıyor ki hasretin
Mızraba sığmıyor, tele sığmıyor
Yüreğimde karanlığı kasvetin
Borana sığmıyor, yele sığmıyor
Şahittir sızıma toprağım, taşım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!