Küreksiz Sandal Şiiri - Leyla Bay

İsmi,cismi... adresi olmayan bir yer arıyorum kendime... bulamıyorum...
Kaderim olmayan bir coğrafyanın ...katar katar yükünü taşıyorum...
Bunca yük arasında ...soyka bir yalnızlık tutmuş yakamı bırakmıyor...
Üzgün olup olmadığımı da bilmiyorum...

Sanırım şaşkın...evet evet şaşkın...
Kendimden bu kadar uzaktayken...
Senin bana bu kadar yakın olmana şaşırıyorum...
Buradasın biliyorum... buradasın da nerdesin... bulamıyorum...
Hayalim tutuyor ellerini
Bakıyor gözlerim gözlerine
Duyuyor hayalim sesini... hissediyor nefesini...

Ben artık hayalî değil... hayatı yaşamak istiyorum seninle...
Bana benden bile yakınken ... gözlerim, gözlerindeki dünyayı görmek istiyor...
Ellerim...ellerin değil...senin ellerini tutmak istiyor...
Kulağım senden gelecek bir fısıltıya kuban olur biliyorum...ama yoksun onu da biliyorum...

Bazen kendimi...bir hüzün gemisi gibi hissediyorum...
Hüznümü dökecek... boşaltacak bir rıhtım arıyorum... bulamıyorum...
Bir baht yazılmış ki bana... kömür karası...
Sen eyy kendinden... sevildiğinden habersiz aşk...
Nasıl bu kadar vurdum duymaz oluyorsun...
İzin versen olmaz mı... içindeki duygulara...
İzin versen olmaz mı...su garip başımı yaslasam...
Senin değil de ...senin duygularının içinde kaybolsam...senin yüreğinde yaşlansam olmaz mı...
Belki o zaman bu dünyaya tahammülüm olurdu...
En azından kim olduğumu...ne olduğumu bilmediğim bu diyarda...
Senin yüreğin bana ev olurdu...yuva olurdu...

Bir zamanlar aşıksın sanmıştım... çünkü bana aşığımsın gibi şiirler yazıyordun...
Yoksa o zaman da mı sevmiyordun... neden beni kurban seçtin neden...
Gülüyorum bak...kendi kendime gülüyorum...sinirden ...sitemden gülüyorum...
Bir zamanlar aşkça gelen tüm kelimeler...
Şimdi aptalca geliyor...
Kasın yine kasınabildiğin kadar...bu şiir de sana yazılıyor...
Okuyunca belki biraz üzülecek...belki biraz da sitem edeceksin...
Ama çabuk geçecek...bende bıraktığın hasar kadar... hasarın olmayacak...
Zaman unutturacak... adımı unutturacak... anılarımı unutturacak...
Zaman beni sana hiç hatırlatmayacak...
Adımı unutacaksın belki...ama böyle bir aşk karşına hiç çıkmayacak... işte o zaman zihnin... belleğin aşkımı hatırlayacak...

Sevilmek için artık ısrar etmiyorum... boğuluyorum artık...
Ben zaten sen doluyum...
Şimdi, sen dolu o aptal kelimeleri... küreksiz bir sandala yüklüyorum...
Bilmediğim bir nehrin kıyısından... bilinmezliklere uğurluyorum...
Çıkmasın aşkın... çıkmasın bundan sonra karşıma...
Değmesin artık acıların... değmesin gönül yarama...