Küreksiz Sandal Şiiri - Ramazan Teke

Yüreğimdeki tüm duyguları kaybettin şimdi,
Yeniden bulunur mu,
Bilmiyorum.
Üzerine kurulan bütün hayalleri yıktın şimdi,
Yeniden kurulur mu,
Bilmiyorum.

Aşk'tın oysa, dudaklarımdan süzülen,
Gözlerimden okunan, bir aşktın.
Sabahıma doğan güneştin.
Dünya sendin, dünyam sendin.

Her şey seninle mi kaldı?
Herkes seninle mi gitti yoksa?
Birden sessizleşti dünya.

Hatalıydım biliyorum,
Belki de ben hazırladım bu gidişi,
Belki de ben ittim gitmeye seni,
Aklım karışık, duygularım param parça.

Oysa sen benim tutunacak tek dalımdın.
Ve ben tutunacak tek dalın,
Ellerimiz ayrılırken öylece bakakaldık.
Ne sen kaldın, nede ben gitme dedim.

Küreksiz bir sandal gibi öylece kaldım denizin ortasında,
Büyük fırtınalara meydan okurcasına,
Gidişine meydan okurcasına,
Ölüme meydan okurcasına.

Oysa sen benim için hayat olmalıydın,
Yaşatan sebebim, güldüren sebebim,
Sızımı dindiren acımı dindiren sebebim,
Şimdi acı oldun içimde,
Sızı oldun kalbim de,
Geçer mi bu acı?
Diner mi bu sızı?
Bilmiyorum.

Şimdi karanlık bir dünya,
Güneşe hasret, sardunyalar gibi,
Öylece soldum öylece kalakaldım.
Belki de ben kalbinde çoktan solmuştum.
Belki de açmak için her sabah seni bekleyen bendim.
Şimdi paramparça duygularım,

Avaz avaz susmalarım
Yıkık dökük gönül evim,
Hepsi senin eserin.