Küreksiz Sandal Şiiri - Metin Başol

…… yağmur damlalarıma,

yoksun
gitmişsin çoktan
arkanda kucak dolusu hüzünleri bırakarak
sessiz, buruk bir gecede
sağanak hüzün yağmurları altında
seni bekliyorum sokak başında
çok üşüdü ellerim
üstelik sırılsıklamım
üstelik yalınayak.

sokakların en izbelerinden geçiyorum
sessizliğin sesinde
sesini arıyorum sessizliğinde
kulaklarım kirişte
ya çıkıp birden gelirsen diye
ya bana seslenirsen diye
yüreğim titreyişte.

hüznüme bir damla daha hüzün damlıyor
damla damla çoğalıyor hüzün
melankolik bir haldeyim
gitmiyor gözlerimden o güzel yüzün
solgun bir yaprak oldum
kupkuru bir daldayım
koptum kopacağım dalımdan
gel tut ellerimden,
sımsıkı kavra kolumdan.

köhne bir saldayım
kaybolmuş bir yoldayım
nereye gideceğini bilmeyen
yolunu kaybetmiş
rotasını unutmuş
pusulasını çaldırmış
çaresiz bir haldeyim
bilsen ne düşlerdeyim
bilsen ne hayallerdeyim

ipe dizi dizi dizilmiş
ıslak çamaşırlar gibi
iki tarafımdan sıkıştırılmış
tahta bir mandaldayım.
sanki fırtınalı bir denizin
tam orta yerinde
kürekleri kırılmış
dibi delik bir sandaldayım

hadi çıkıp gel, birdenbire şimdi
hadi gülen gözlerin aydınlatsın
kapkaranlık geceyi
pencerenin önüne gel
bir kez görün gözüme
sonra yine gidersin
bilirim kapalı tüm kapıların
mayın döşeli bütün yolların
yine de gelebilsen bana
olmasa hiç “ama”ların.

sevdiceğim şimdi sen nerdesin?
sımsıkı kapatılmış sessiz evlerde
iyice çekilmiş kapkara bir perdesin
gamzen sinemi delsin gülünce
hadi gülüşün gelsin senden önce
yüreğim harap şimdi
bedenim bitap şimdi
koş sandalıma kürek ol
gel kocaman bir yürek ol.

kendimde buldum seni
delice sevdim seni
gözlerimi yatırıp ıraklara
her gece beklerim gelmeni
hiç bıkmadan, usanmadan,
her gece gözlerim seni.

sen yanımdayken bile
böylesi delice…
delice özlerim seni.
özlerim seni
seni…seni…seni…
ne olursun gel artık
çok özledim ben seni
özledim seni.
.