100 yıllık yalnızlıklarıyla beraber
100 yıllık ızdıraplarını
Miras bıraktılar
Boyunları bükük, kambur doğdu , Çocuklar.
Dilleri lal , özgürlüklerine prangalar vurdular
Alimleri dar ağacında sallandırıp
Başkaldıranları asit kuyularında yok ettiler…
yinede
zulme boyun eğmedi çocuklar
Engin dağlar şâhittir çekilen acılara
Mezopotamya özgürleşmeden
Yüzleri gülmez çocukların,
Kamburları geçmeden
Dağlarında çiçekler açmaz.
Dicle ve Fırat mutlulukla akmadan ,sevgi yeşermez
Mem-Zin aşkları olmadan sevda türküleri yazılmaz
Şakironun sesi duyulmadan
Dilleri çözülmez çocukların ,
Coğrafyamın kokusu olmadan huzur bulamaz KÜRTLER…
İnsanım özgür olmadıkça bahar gelmez Toprağımıza…
Kayıt Tarihi : 29.7.2023 21:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!