Kurda Kuşa Yem Ettim Zül Gözlerimi

kadrin bilmez devran sen ele güne malum
içlenirsin yıkar düşünce ince hastalık sevmek
sanki dünya bir avuç güneş sönmüş mum
elde avuçta bir yudum su bir dilim ekmek

ben oyunumu bitirdim dürdüm defterimi
köpürdüm dondum taş kırdım yıldan yıl
ayağına serdim gözüm kapalı ömürümü
tek isterim kalemim kırmayım yanımda ol

kurda kuşa yem ettim sensiz zül gözlerimi
sensizliğe bakmak içimde ucu kör hançer
doladım gerdim boynuma sensizlik iplerimi
ne söylersen inanır bu akıl beterden beter