Kurbanım... Şiiri - İsmail Amedi

KURBANIM

Rüzgâr eser saçların dalga, dalga savrulur
Gözüm göçmen kuşlara yine takılır durur
Gül yüzlüm ey reyhanım sen gözbebeğim canım
İsminin tek harfine milyonlarca kurbanım

Çileleri unuttum seni yol diye tuttum
Gözlerimi kuruttum yüreğim arar durur
Sen çiçeğim nergizim yüreğimizsin bizim
Gel de taş, taş üstüne yıkılsın benim canım

Güneş o gül yüzüne ay parlayan gözüne
Senin o pak özüne tüm cihan bakar durur
Nazenin karanfilim kesilsem dilim, dilim
Derman diye köküne razıyım aksın canım

Okurum hece, hece hem gündüzün hem gece
Ve gözlerim sadece eline bakar durur
Dağ başında ceylanım yaban dolu her yanım
Bakmayınca yüzüme bil ki ben perişanım

Gölgesiyle bulutlar gölgelenir umutlar
Dilde dua kunutlar sana yalvarır durur
Aşkın nice baş yedi ne dur nede bas dedi
Yine de elestine hazır beklerim canım

Çakan şimşekler aldı ruhumu beden kaldı
Bu kâinat ufaldı halen de erir durur.
Her taraf düşman, hepten çember daraldı
Kıyamet yokluğun, yokluğundur cananım