Kerbela Şiiri - İsmail Amedi

KERBELA

And olsun ki asra aşka sevdaya
Hüseyin gibi dalacağız kavgaya
Dönmek yok ihanet yok bu davaya
Kerbela ve uhudların ehliyiz

Laleden yoksun bugün aşk bahçemiz
Kaybetti renklerini gözlerimiz
Kaldı boynu bükük kırlarda nergiz
Ey Fırat Dicle nerde Hüseynimiz

Yetimler ağlıyor ya Hüseyn diye
Ağlıyor oka kargıya mermiye
Yakıyor analar ağıt mersiye
Yolundayız kerbelaca hepimiz

On dördünde parlıyor ay yeniden
Aşurada gün oynuyor yerinden
Sarsılır gönül ta derinden
Kucağında küçük Ali gibiyiz

Buna ağıt buna mersiye, destan
Sensiz olmaz dil olsada gülistan
Semere vermez ki sensiz bu bostan
Solmaz, kanla suladığın bu filiz

Lale kökünde ihanet baltası
Gül kanar, yara gözbebeğin yarası
Başı yarılmış ey hakkın davası
Yolunda yolcuyuz her birimiz

Yar için yaramız akıp kanıyor
Yar diye inleyip asla da dinmiyor
Senden sonra ufuğa gün doğmuyor
Artık Dicle ve Fırat gözlerimiz