Kurbanı Şiiri - Orhan Hatıl

toz toprak yutmuşum açıklanmaz idealler arasında
buruk sevinçlerle dünyaya ortak olmuşum

sana gelmişim
öyle yalnız ve kederli
kalmam gerektiğinde gitmişim
ateş parçası elimi yaktığında közlü mangal akşamlar
saatleri tutuyorum
kendine gelememiş kurtulması zor yanılgılarımda
gülüşlerini biriktirmişim
ışın yolu gözlerinde
sen o kadar sadeydinki
ben aldı baştan çıkardı yaşam sevincin
baktımda göremedim sensizlikte kendimi
başım dömüş,aklım karışmış
bir tutam toprak yutmuşum memleket denen yerde
ölüm kokusunu çekerken
sırlar doldurmuşum
seninle kafa çıkan kimsenin bilmediği sırları
çığlıklarımı duymazsın
narindir ellerin
oysa ben hale nasır tutuyorum geçmişi anlatan ellerimde
kurbanıyım sevmenin
üzülmenin kurbanı
kupkuru günlerin kurbanıyım
yırtılmış fotoraflarında sevginin
kurbanıyım bütün yılın
ömrün kurbanı