Kurban ve Rus Bayan Şiiri - Atila Yalçın ...

Müslüman bir aile kalkıp Rusya’ya gider,
Burada çalışarak hayatlar devam eder,
Her fert memleketinin özlemlerini çeker.
Bahar olur, yaz olur devranlar gelip geçer.

Zaman akar Rusya da, Kurban günü yaklaşır,
Müslüman aileye ancak temsil yakışır.
Bir köyün merasından güzel bir koç alınır.
Tekbir ve tahlillerle koç bahçeye bağlanır.

Kurban etme vaktinde kalplerinde bir sevinç.
İbadet kalp’te sürur, yüzde belirir gülüş.
Rabbimizin katında yapılan alışveriş.
Etler pay edilerek konu komşuyu geziş.

Fakir yaşlı bir bayan, yakında komşuları,
Kapısına varılır et doludur kapları.
Kadıncağız isteksiz, alır kırmaz onları.
Eti aldıktan sonra zor geçirir geceyi.

Rus kadın kalktı erken eti iade için,
Müslümanlar şaşırdı, niye böyle Rus kadın.
“Ben Hıristiyan biriyim, izin vermiyor dinim”,
Müslümanlar anlattı yürekten için için.

Rus kadın çok düşündü; “Bu ise İslamiyet”,
“Kapıma ancak geldi seksen yılda bu devlet”
“Anlat bana İslam’ı, bende diyeyim evet”
“lailahe illallah Muhammed ün Resulullah’ tır servet.

Rus kadın çok düşünür, Şahadeti getirir,
Seksen yıllık ömrünü bu sözle taçlandırır.
Dilinden “Kader” diye Rusça bir laf dökülür.
Müsaade isteyerek ev yoluna koyulur.

Ertesi gün bir haber, herkesi hüzne boğar.
Müslüman Rus hanımın konu komşusu ağlar.
Vefat etmiş o gece, bu işte bir hikmet var.
Son gününde bir Rahmet ona böylece doğar.

Bu bir hikaye değil şahitleri var elbet.
İhlasla yapılana hayır var demet demet.
Çıkıp dini demeli insana öbek öbek.
Müslüman numunedir, insanlığa bir örnek.

Atıla Yalçınkaya

14.11.2010
(Bu hikaye, Rıdvan Kızıltepe tarafından
Burç FM in 14.11.2010 günü saat 21.00 sıralarında yayınlanan, Kurban ile ilgili programda anlatılmış, tarafımdan acizane şiir haline getirilmiştir.)