Kurban Şiiri - Şair Turandemirci

Semayı yırtarken selanın sesi
Sıyrıldı üstümden uykunun sisi
Bir el tuttu çekti dedi ki haydi

Usulca çatlatıp çıktım kozamdan
Yastığım yorganım baktı arkamdan

Gerçeğin tasına döküldü rüya
Ellerim değince serince suya
Ayrıldı nihayet gerçekle hülya

Ayrıldı bir yarım öbür yarımdan
Affına sığındım kendi arımdan

Gönlümle yönümü kıbleye büktüm
Gururum dimdikti ben iki büklüm
Nefsim ayaktaydı bense diz çöktüm

Vazgeçtim varımdan ve varlığımdan
Korktum ve ürperdim şah damarımdan

Mağrur alnım yine secdeye vardı
Terk etti varlıktan kurduğum yurdu
Bozguna uğradı kibirli ordu

Şimdi ne güç kuvvet ne heybet haşmet
Şimdi bir ben yalnız sana emanet

İşte bir kez daha kralsız tacım
El açtım ve yine sana muhtacım
Ve yine güçsüzüm aciz biilacım

Sığındı dizine melül ve üryan
İçimdeki çocuk anasızlıktan

Geldiğim gittiğim yollarım bitti
Gemiler limana varmadan battı
Aşamadı gücüm çizdiğin hattı

Sandım ki hiç dönmem kararlarımdan
Oysa ölüm çıktı karargahımdan

Sadece zararmış ettiğim karım
Rabbim ben yanıldım budur ikrarım
Zannettim dünyada bir tek ben varım

Ben ki harmanında savrulan saman
Mülkünde beymişim hükmünde kurban