Kurban Şiiri - Osman Şener

Deli gönül viran etti hanemi,
Aldı beni benden yar diye diye!
Bir pîr-i mugana verdi sinemi,
Artsın eksilmesin har diye diye.

Yarin eşiğine sürdü yüzünü,
Dağladı lalezar etti özünü,
Getirdi sırrıma sardı közünü;
Canımıza minnet nar diye diye!

Alevden kuş oldu uçtu potadan
Gemileri yaktı çıktı rotadan
Aklımı fikrimi yırttı ortadan
Onulmaz yaranı sar diye diye

El ne der kaygısı riya yılanı
Ar namus şişesi münkir yalanı
Kınamak reva mı taşa çalanı?
Mecnun olunmuyor ar diye diye?

Varlığım bir kusur hatta suç gibi
Vücudum adanmış canım borç gibi
Tezyin etti kınaladı koç gibi,
Adaklık kurbanım var diye diye

Aşkın pazarına tuttu alan yok
Beni kurbanlığa layık bulan yok
Mansur gibi olamadım yalan yok
Bu sevdayı çekmez dar diye diye

Sinesi saflara Hakkın nazarı
Bedelsiz can ister aşkın pazarı
Bal veren çiçeği bilir de arı
Ağyare söylemez sır diye diye

Evvâhî vurgundur yar didarına
Dağlar dayanamaz ahuzarına,
Gece gündüz yanar aşkın narına;
Yar uğruna yanmak kâr diye diye.