Hep bir öfkeye kurban gidiyordum
İlk tepkisi hep aynı şeye evriliyordu hep
Ben
Kurtulması gereken ilk şeydim
Hiç vakit kaybetmeden
beni atıyor du hep
hiç dahil etmediği hayatından
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta