Kurban Şiiri - Leila Monelli

Sayende,
o kadar da sevinme
bir tek senin yüzünden değil tabii
ama son darbelerdeki payının büyüklüğü yadırganmamalı
kalbim öyle bir uyuşmuştu ki
devamlı bir karıncalanmaydı sanki

Bir oluş, bir kopuş haliydi artık benimkisi
anlar mıydın?
sanmam,
bildiğini de hiç düşünmem
varlığımı bile unutmaya başlamışsındır
boş iki dedikodudan ibaretse ne ala

kendi kalbinin kırılışının intikamını benden aldın pekala
hedefindin biliyorum,
keza yarışmaktan zevk aldığını anlıyordum
ancak zevki zevksizliğe feda etmeni beklemiyordum...

olmamışlık,
pişkinlik,
çirkinlik,
çiğlik mi demeliydim?

kaçıncı manasız zaferindim
yoksa
kurban mı demeliydim?

kazanma hırsına
sevda dolu sevişmeleri
feda etmene değdi mi?