Kurban Şiiri - İsmail Çiftci

Nedir bu telaşın hey deli gönül,
Dertlerin cümlesi başına kurban.
Bülbül sevse de kurumazmı gül,
Bülbülün feryadı yasına kurban.

Bak ömür geçiyor,değer verelim,
Haktan feyiz alıp sırra erelim,
Gönül bahçesinden sevgi derelim,
Dostun acı sözü taşına kurban.

Kültürün güneşi doğduğu zaman,
Zifiri karanlık öldüğü zaman,
İlim,irfan,erdem olduğu zaman,
Aklı selim insan,gücüne kurban.

Kimisi mey içer gönül tasında,
Kiminin türlü dert,vardır başında,
Kimisi bal pekmez görür düşünde,
Fukara hayali düşüne kurban.

Öyle insan var ki benziyor taşa,
Kendini tanımaz yaşıyor boşa,
Acından ölse de bakmaz gardaşa,
O da zamanenin piçine kurban.

Çiftci İsmail'im meyletme gayrı,
Gel de hakikat-ı söyletme gayrı,
Olup bitenlerin vardır bir hayrı,
Mevlanın nizam-ı işine kurban.