Kurban Şiiri - Mehmet Çoban

Terör, teröriste
Vur, kır, yak, öldür diyor

Devlet, görevlisine
Vur, kır, yak, öldür diyemiyor

Terörün yasası yok
Devletin yasası çok

Halkın destekçisi yok
Teröristin destekçisi çok

Yüzleri kapalı, çocuklar, gençler, insanlar
Ellerinde silahlar, Molotof kokteyller, bombalar
Vuruyorlar, kırıyorlar, yakıyorlar, öldürüyorlar

Taraflıları, ses çıkarmıyor
Bu insanlık değil demiyor
Alkışlıyor
Destekliyor
Durdurmak isteyenlere kızıyor

Milletin canı yanıyor
Malı yanıyor
Onlar gülüyor
Devlet bunları engellemiyor
Engelleyemiyor
Çünkü çıkar grupları tetikte bekliyor
Medya engellemeye karşı çıkıyor
Ekonomik çıkarları olanlar engelleyene kızıyor
Siyasi çıkar sağlayanlar teröristlere sahip çıkıyor
Sonra herkes hep birlikte barış istiyor

Bu sahtekârlığa inanmıyorum
Böyle barış gelmez diyorum

Halk, vurana, kırana, kıyana, öldürene bir şey diyemez
Demeye kalksa, devlet halka senin yanındayız demez
Terörü çıkaranlar haklı, halk haksız çıkarılır, bir şey denilemez

Halk ihanetle karşı karşıyadır
İhanetin odakları, bunlardan çıkar sağlayan
Medya, siyasiler, fikir adamları, şairler, yazarlardır
Yasalar ihanete kucak açan kurallardır

Neden?
Susarlar, kin kusarlar, alkışlarlar, haber yaparlar,
Haber için her türlü kötülüğü, suçu kutsarlar
Fikir adamları yazarlar
Şairler umutları pazarlar
Yazarlar, köşelerinden azarlar

Kimler?
İşte haberleri dinliyor, seyrediyoruz
Terörist yakıyor, yıkıyor
Polis yakalamaya kalkıyor
Adam veryansın direniyor
Polis zor kullanıyor
Medya bağırıyor
Siyasiler bağırıyor
Fikir adamları bağırıyor

Tabi;
Üzerine Molotof atılan
Arabası, evi, işyeri yakılan
Gazetesi, dergisi basılan
Habercisi tartaklanan
Partisi basılan
Arabası taranılan

Onlar değil
Onlar bütün bunlardan çıkar devşirir
Onlar terörle beslenir.
Teröristler onlarla bilinçlenir
Olaylarına onları çağırıp halkın önüne serilir
Halk gerildikçe gerilir
Halka haddinizi bilin denilir
Devlet nasılsa zamanı kadimdir
Çıkar grupları her daimdir

Kısaca;
İhanetin odakları, bütün bu olaylardan çıkar sağlayan
Siyasiler, medya, fikir adamları, şairler, yazarlardır
Halk, bunlarla beraber, teröre kurbandır

Ne istiyorlar?
Halkın bıkkınlık burnuna kadar gelsin
Eline ne bulduysa alıp meydana insin
Bir ona, bir buna geçirsin
Ortalık kan gövdeyi götürsün
Herkes şöyle hıncını alıp sakinleşsin

Böyle mi istiyorlar?
Böyle zamanları da gördük
Elimizde silahlar birbirimizi öldürdük
El âlemi kendimize güldürdük
Sonra çaldılar bir düdük
Düdüklenip kaldık güdük

İyi mi oldu?

Olan halka oldu
Çıkarcıların cebi doldu

Ey halkım!
Bir zamanlar bir zevat çıkıp “bu halk aptaldır” dedi
Halkını aptal göreni bu aydınlar kahraman ilan etti

Ey halkım!
Gerçeğinde nesin sen?
Gerçekten nesin anlamadım ben!

07.04.2013 – İzmir