KuRBAN! Şiiri - Mustafa Yaralı

Tevhidin sözünü ezber ettin de,
Benliğin Allah’tan geri duruyor.
Nemrut’un izine basıp gittin de,
Ahlakın insandan geri duruyor.

Yedi derya seni paklayamadı,
Kara vicdanını aklayamadı,
Gözlerin içini saklayamadı,
Hâlâ yüreğinin kiri duruyor.

Arayıp bulmadın canda cananı,
Bu yüzden terk ettin dini imanı,
Gelip çattı ama kurban zamanı,
İsyankâr ikrarın diri duruyor.

Aklın kurbanlığın aslını sormaz,
Fikrini zikrini takvaya yormaz,
“Etleri, kanları Allah’a varmaz”
Bu ayet muhkemce meri duruyor.

Dünyalık aşkına doyamıyorsun,
Canına başına kıyamıyorsun,
Kendini kendinden soyamıyorsun,
Sırtında muvakkat deri duruyor,

İki peygamberden ibret almadın,
Boynunu uzatıp teslim olmadın,
Dini duydun ama yanlış anladın,
Nefsi emmareyin seri duruyor.

İbrahim, İsmail kimin nesil’i?
Kimin soyu bağlı, kimin kesili?
Sen kurban ararken şeklen besili,
Gururun kibirin diri duruyor.

Halil’in ateşi beni de yakan,
İsmail’in canı canıma akan,
Boynuma yaralı yaftası takan,
Beni kurban seçen biri duruyor.

20.11.09………..Mustafa YARALI