Kurbagalar Şiiri - Duhan Kaos

Kurbağaların hükmü süremez, sürdükçe bülbüller.
Nakış, nakış arşınlanan ufku tutan dillerde geçer.
Yeni kapı kulları waklar, menfi sözde tükürükler.
Alkışı makama vuran cahilin şevki de geçer.

Süslü kelimeler ötesinde arar durur manayı,
Manada yankılanan ölümlü anlarda geçer.
Göz pınarlarını çatlatırcasına ıkınmanın devamı,
Turşu kokulu şiirde dem dolu anlarda geçer.

Duhan düşünür durur; şairlikten mi doğar şiir?
Mısralara doldurulan boş akıllardaki sinsi kir.
Düşündüm; duyguludur, öyleyse kafiyeli fikir.
Aç karnı ovuşturan, destursuz uyaklar da geçer.